من هم اولین بار است که مدیر عامل یک استارت‌آپ شده‌ام. یکی از مهارت‌های کلیدی که همواره در حال یادگیری آن هستم، تصمیم‌گیری است. ما در طول زندگی اغلب برای خود تصمیم‌گیری می‌کنیم. از رشته دانشگاهی و اولین شغل بعد از فارغ التحصیلی گرفته تا شهری که در آن زندگی می‌کنیم و افرادی که به‌عنوان دوست انتخاب می‌کنیم. مدیرعاملی استارت‌آپ یعنی تصمیم‌های شما نه‌تنها روی خودتان، بلکه روی جهت گیری شرکت هم تاثیر می‌گذارد. هم‌زمان، بیشتر این تصمیم‌ها در شرایطی کاملا غیرقطعی اتخاذ می‌شوند. وبلاگ‌های گوناگونی در مورد چالش‌های متداول و تصمیم‌گیری‌های معمول مدیران در زمینه‌های مختلف ازجمله تامین سرمایه، استخدام نیرو و توسعه محصول وجود دارد، ولی بااین‌حال هر یک از این شرایط منحصربه‌فرد هستند. بنابراین به‌ندرت می‌توان یک فرمول واحد برای تصمیم‌گیری ارایه کرد.
اولین سالی که مدیرعامل استارت‌آپ بودم، تصمیم‌گیری برایم بسیار دشوار بود و حتی گاهی در مواجهه با تصمیم‌های به ظاهر بزرگ، درمانده می‌شدم. حتی امروز هم گاهی با این مشکل مواجه می‌شوم، اما ترفندهایی را یاد گرفته‌ام که به من کمک می‌کنند ماهیچه‌های تصمیم‌گیری‌ام را تقویت کنم.

تصمیم‌گیری صحیح، نوعی فرایند است. یاد بگیرید که چگونه در این مهارت بهتر شوید.
من طی ۲۸ زندگی روی این کره خاکی، ناخواسته تصمیم‌های نامناسبی گرفته‌ام،  اما تلاش می‌کنم هرروز تصمیم‌های بهتری بگیرم. با دقت روی این جمله، مشخص می‌شود که تصمیم‌گیری مناسب، چه بزرگ و چه کوچک، به پیش‌نیازهای خاصی وابسته است. این ملاحظات بخصوص در مورد استارت‌آپ‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد، چراکه در استارت‌آپ‌ها، هنگام تصمیم‌گیری هیچ‌وقت اطلاعات کاملی در دست نیست.
موفقیت یا شکست استارت‌آپ‌ها به هیچ‌چیزی به اندازه مجموعه تصمیم‌های کوچک، متوسط و بزرگی که می‌گیرید و به اجرا می‌گذارید وابسته نیست. اگر تعداد تصمیم‌های درست شما از تعداد تصمیم‌های نادرست شما بیشتر باشد، احتمال موفقیت استارت‌آپ شما بیشتر می‌شود. تجربه به من نشان داده که بهترین تصمیم‌گیری‌ها در استارت‌آپ نتیجه فرایند تفکر است. این فرایند در زیر توضیح داده شده است:

کارآفرینان موفق آن‌هایی هستند که نه‌فقط در تولید کالا یا خدمت اولیه خود، بلکه از همه مهم‌تر، در تمامی مراحل رشد کسب‌وکارشان، از استارت‌آپ تا بلوغ، خلاقیت را سرلوحه کارشان قرار می‌دهند؛ اما حتی بهترین کارآفرینان هم ممکن است به دلیل گرایش‌های طبیعی خود یا فشارهای ناشی از چالش‌های تجاری، در تصمیم‌گیری‌ها گرفتار عادات بدی شوند که به کسب‌وکارشان صدمه بزند یا آن را محدود کند.
از سوی دیگر، مدت‌هاست کسب‌وکارها طبق روند خاصی فعالیت می‌کنند و در این میان، «روش‌های موفقیت‌آمیز» زیادی وجود داشته‌اند که به‌خوبی تعریف و مستند شده‌اند. درنتیجه، خلاقیت به خرج دادن، بدون توجه به روش‌هایی که در گذشته کارآیی آن‌ها اثبات‌شده، چندان درست نیست. ازاین‌رو، تمامی کارآفرینان تلاش می‌کنند بین تبعیت از روش‌ها و فرایندهای «اثبات‌شده» و به‌کارگیری رویکردهای جدید و خلاقی که ممکن است به‌واقع وجه تمایز آن‌ها با دیگران باشد، تعادل برقرار کنند.